Wat een MUG-arts in de politiek kan doen…
Iedereen moet wel eens naar de dokter. En dus komen dokters uiteindelijk iedereen tegen. Uit het ene volgt het andere. Als arts weet je dus heel goed wat er gebeurt in de samenleving. Niet alleen in je eigen kringen maar in de hele samenleving. Bovendien zijn er heel wat onderwerpen waarover je toch wel wat zinnigs te vertellen hebt.
Zo was ik een van de eersten die het probleem van lachgas gebruik écht op de politieke agenda heb geplaatst. Ik bracht ook het toenemend gebruik van alcohol en andere drugs op zéér jonge leeftijd onder de aandacht. Op de spoed stellen we ook dagelijks de gevolgen vast van het tekort aan huisartsen. Samen met schepen Els van Doesburg zoeken we naar creatieve oplossingen voor dit nijpend probleem. En toen de covid-19 pandemie uitbrak kon ik vanuit de loopgraven signaleren waar het fout liep en kon burgemeester De Wever onder meer via mij permanent de vinger aan de pols van zijn stad houden. Het was een intense tijd waarin we helden genoemd werden (misschien wel terecht). Helaas is van het respect van toen niet veel over gebleven.
De agressie tegen zorgverleners heb ik zelf al een aantal keren aan den lijve moeten ondervinden en dus ook al meermaals aangekaart. Het blijft een van mijn grootste frustraties. Het fenomeen beperkt zich niet enkel tot jongeren die een ambulance stelen of dronkenlappen die artsen in elkaar slaan. Het gaat over vanalles, van uitschelden tot grensoverschrijdend gedrag, diefstal, vandalisme, bedreiging, slagen en soms gewoon een stuitend gebrek aan respect. Voor de jeugd zullen burgerschap-stages leiden tot een besef dat niet enkel het eigen persoontje telt. Voor wie eenmaal in huftergedrag ontspoort helpt alleen nog de harde hand.
De komende jaren zullen meer artsen en verpleegkundigen met pensioen gaan dan er afstuderen. De stad zal alle zeilen bijzetten om te zorgen dat in de zorgbehoeften in onze stad wordt voorzien. De fusie van GZA en ZNA bracht het grootste ziekenhuis van ons land tot stand. Dat geeft ons de kans om absolute top-zorg te bieden op eigen bodem, maar houdt tegelijk ook risico’s in. En tenslotte blijft de veiligheid van wie zorgt voor de medemens een topprioriteit.
Dàt doet een MUG-arts in de gemeenteraad!
© VRT, Terzake 9 september 2024
Hulpverleners over de diefstal van een ambulance op interventie te Antwerpen
Wat een zeeman in de politiek kan doen…
Een mens moet zijn plaats kennen. Onze stad en onze haven hebben al een maritieme traditie van toen de dieren nog spraken. De kennis en expertise die in het havenbedrijf en de stadshaven aanwezig zijn vereisen geen grote expertise in de gemeenteraad. Of toch? Er wordt op zo’n gemeenteraad ook vaak door raadsleden gesproken die weinig (en dat is beleefd uitgedrukt) kennis van zaken hebben. Bijvoorbeeld het raadslid dat verkondigde dat de zwaar vervuilende zwavelhoudende brandstof van scheepsmotoren de lucht in de stad zo verpest. Elke zeeman weet dat het gebruik van die “heavy fuel oil” zeer zwaar gereglementeerd is in de MARPOL bepalingen en dat zo’n HFO gewoon niet gebruikt wordt in het vaargebied van de Noordzee.
Of die keer dat voor waarheid verkondigd werd dat grote containerschepen maar gebruik moeten maken van elektriciteit vanop de kade. Wie enige kennis van zaken heeft beseft dat grote containerschepen meer elektriciteit verbruiken dan een gemiddeld dorp en dat walstroom aansluitingen daarvoor bijzonder ingewikkeld zijn. En zo kan ik nog tal van voorbeelden geven.
Ook lijken sommige partijen niet te begrijpen dat onze haven dé economische draaischijf van ons land is. En zonder economische draaischijf geen economie, en zonder economie geen centen. Niet voor de burger maar ook niet voor de overheid. Investeren in de haven zou dus geen discussiepunt mogen zijn. Maar de aanhangers van paard en kar willen soms het licht niet zien.
Nu ben ik zelf wel een grote fan van zeilschepen. Niet voor transport van goederen maar wel voor het sociale en vormende element. Mijn geloof in burgerschap-stages komt trouwens voort uit mijn ervaring als “sail trainer”. Om die ervaring ook voor onze Antwerpse jeugd beschikbaar te stellen steunt Antwerpen de verschillende zeil-training organisaties die onze stad rijk is. Het helpt deze organisaties dat ze op het Schoon Verdiep een spreekbuis hebben.
Dàt doet een zeeman zoal in de gemeenteraad!
Zeilschip T/S Rupel voor het havenhuis bij de viering van 25 jaar Rupel
Wat een organist in de politiek kan doen…
Antwerpen is dé cultuurstad van ons land. Dat komt niet alleen omwille van onze geschiedenis maar ook omwille van de Antwerpenaren. Cultuur brengt ons samen. Het vormt de basis van onze identiteit, hoe we onszelf zien en hoe we ons presenteren naar anderen. Het is ook het bindmiddel dat de samenleving samen houdt. De cultuurwereld werd lang geclaimd door mensen die erop uit waren om te shockeren of te bruuskeren. Mensen die de samenleving willen heropbouwen naar hun ideaalbeeld (en de huidige samenleving dan ook vaak eerst willen afbreken). Ook zij hebben een plaats in het culturele panorama maar ze zijn niet de enigen. Cultuur is van ons allemaal en is even divers als de samenleving zelf is.
Cultuur zit mij in het bloed. Niet alleen door mijn eigen muzikale achtergrond maar ook de achtergrond van mijn man die beeldhouwer is en mijn schoonvader die kunstschilder is.
Toen bijvoorbeeld nieuwe Europese regels het onmogelijk zouden maken om glas-in-lood of orgelpijpen te fabriceren kon ik er mee voor zorgen dat vanuit Antwerpen en Vlaanderen voor uitzonderingen werd gepleit voor die ambachtelijke activiteiten.
Intussen ben ik al 12 jaar bestuurder bij deSingel en 6 jaar voorzitter bij AMUZ. Toen in AMUZ het oude orgelmeubel dreigde in te storten kon ik meteen al mijn muziekkennis combineren met mijn bestuurservaring. Het is een project dat nog volop in de steigers staat maar waar het resultaat verbluffend zal zijn.
Dat is maar een fractie van wat een organist kan doen in de gemeenteraad!
Gesprek met schepen Ait Daoud over nieuwe Europese regels
Wat een regenboog in de politiek kan doen…
Rechten hebben is niet hetzelfde als aanvaard worden. En het klopt dat sommige extremisten van de strijd voor LGBTQI+ rechten een soort kruistocht proberen maken waarmee ze de samenleving proberen te ondermijnen. In alle rangschikkingen staan we met België en Antwerpen steevast in de top. Nog meer eisen stellen dreigt te gaan klinken als opdringerigheid. Ik heb er zelf geen enkele moeite mee om te aanvaarden dat ik tot een minderheid behoor. Dat feit van die minderheid proberen uitvlakken of zelfs omkeren lijkt een beetje op een Orwelliaanse ontkenning van de realiteit. Voor mij hoeft het taalgebruik ook niet te veranderen. Wat immers veel belangrijker is dan wat men zégt is wat men bedoélt. Het spook van woke wordt misschien soms wat overdreven, de radicale en extremistische kapers liggen echt wel voor de kust. Extremisme leidt zonder uitzondering tot ellende. Hun bedoelingen en tactieken ontmaskeren is dan ook cruciaal.
Tegelijk ontstaat er, zeker in onze stad, een “unholy alliance” van extremistische conservatieve krachten die niks liever zouden willen dan dat de regenboog populatie, als ze al niet kan verdwijnen, dan toch minstens terug in de kast zou kruipen. Uit hun hoek komt ook steeds vaker fysiek geweld tegen de regenboog gemeenschap. Dergelijk geweld moeten we zien te voorkomen maar we mogen niet naïef zijn. Wanneer het toch voorvalt is opnieuw enkel een daadkrachtige respons de enige juiste. Ook tegen die conservatieve vorm van extremisme moeten we ons met hand en tand verzetten. De twee tegengestelden zijn als zon en regen, en wanneer zij in het stadhuis de kop op steken moet er een regenboog verschijnen om hen op hun plaats te zetten.
Dat is het minste dat een holebi-raadslid moet doen in de Antwerpse politiek!
Gemeenteraad Antwerpen Juni 2024: Interpellatie “Welzijn LGBTQI”
klik op de foto voor de link naar de gemeenteraad
Bedankt voor uw stem!
Het was een beklemmend spannende verkiezingsstrijd. Ondanks alle cynisme toch even dit: de meeste politici die ik al heb ontmoet doen aan politiek omdat ze in hun filosofie geloven en denken dat ze op hun manier de wereld beter kunnen maken. Echte zakkenvullers, ik ben ze nog niet tegen gekomen. Wel mensen die aan hun carrière denken. Maar dat doen leerkrachten en automechaniekers ook elk op hun manier. Respect dus voor alle politici, van welke partij ook, die hun nek durven uitsteken (want je krijgt sowieso een pak meer beledigingen dan complimenten) en die zich weken lang hebben uitgesloofd. Wie verkozen werd heeft die verkiezing als beloning voor het harde werk, wie niet verkozen werd moet na alle beledigingen ook dat nog verwerken.
Bedankt aan al wie zich politiek engageert. Bij welke partij dan ook. Laat je niet ontmoedigen